هدف این پژوهش بررسی رابطه بین استراتژیهای رفتارمحور خودرهبری و خلاقیت اعضای هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران بوده است. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی اعضای هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران می‌باشد که در سال تحصیلی 1388-1387 بالغ بر 345 نفر بوده‌اند. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم استفاده گردیده است و نمونه‌ای به حجم 113 عضو هیأت علمی انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه‌ی استاندارد خودرهبری و پرسشنامه‌ی استاندارد خلاقیت رندسیپ. روشهای آماری تجزیه و تحلیل داده‌ها، ضریب همبستگی پیرسون ،ضریب رگرسیون و تحلیل واریانس چندمتغیره بوده‌است. یافته‌های تحقیق نشان داد که با افزایش خلاقیت اعضای هیأت علمی بر میزان استفاده از استراتژیهای رفتارمحور آنها نیز افزوده‌تر خواهد شد،بین میانگین نمرات استراتژیهای رفتارمحور خود رهبری بر اساس متغیرهای دانشکده،سابقه خدمت ومرتبه علمی تفاوت معناداری وجودندارد ولی بین میانگین نمرات خلاقیت آنها بر اساس دانشکده محل خدمت و مرتبه علمی تفاوت معناداری وجود نداشته اما بر اساس سابقه خدمت، تفاوت معناداری بین میانگین نمرات خلاقیت در سطح 05/ P وجوددارد.
واژه‌های کلیدی: استراتژیهای رفتارمحور، خودرهبری، خلاقیت،دانشگاه
هویدا, رضا, & آقابابایی, راضیه. (1390). بررسی رابطه بین استراتژیهای رفتار محور خودرهبری و خلاقیت اعضای هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران. پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت, 1(1), -. doi: 10.22067/fe.v1i1.1408
MLA
رضا هویدا; راضیه آقابابایی. "بررسی رابطه بین استراتژیهای رفتار محور خودرهبری و خلاقیت اعضای هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران", پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت, 1, 1, 1390, -. doi: 10.22067/fe.v1i1.1408
HARVARD
هویدا, رضا, آقابابایی, راضیه. (1390). 'بررسی رابطه بین استراتژیهای رفتار محور خودرهبری و خلاقیت اعضای هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران', پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت, 1(1), pp. -. doi: 10.22067/fe.v1i1.1408
VANCOUVER
هویدا, رضا, آقابابایی, راضیه. بررسی رابطه بین استراتژیهای رفتار محور خودرهبری و خلاقیت اعضای هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران. پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت, 1390; 1(1): -. doi: 10.22067/fe.v1i1.1408
)
ارسال نظر در مورد این مقاله