نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 عضو/بنیاد پژوهش های اسلامی رضوی
2 گروه علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی. تهران ایران.
3 گروه فلسفه علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم
چکیده
تکثر معانی تربیت در جوامع مختلف بهعنوان چالشی برای دستیابی به وحدت مفهومی برای آن مطرح شده است. علامه طباطبایی در نظریهی اعتباریات، زمینه مناسبی برای تبیین تکثر اعتبارات اجتماعی به وجود آورده است. در این پژوهش سعی میشود با بسط نظریه اعتباریات، مفهوم «تربیت» بهعنوان یکی از اعتباریات بعد از اجتماع تبیین شود. بر این اساس «تربیت» در نتیجه شهود توأمان ضعفها و استعدادها و بر اساس انگیزه محبت و رحمت و بهمنظور تضمین بقاء نوع، اعتبار میشود. در ادامه مقاله جهت تدقیق نسبت حقیقت و اعتبار در نظریه اعتباریات، چهار مفهومِ «محل اعتبار»، «مبدأ اعتبار»، «وجه اعتبار» و «اثر اعتبار» از یکدیگر تفکیک شده و بر اساس آن صورتبندی جدیدی از «لغویت» و «عدم لغویت» اعتباریات ارائه میشود. بدین ترتیب نسبت حقیقت و اعتبار در «تربیت» بر اساس مفاهیم چهارگانه فوق تبیین شده است. بر اساس این تحلیل، تربیت (به معنای اعتباری اجتماعی) مبتنی بر مشاهده تربیت تکوینی و انتقال ضرورت تکوینی موجود در آن، به رابطهی دو انسانِ مختارِ معتبر است. بنابراین بر اساس مؤلفههای تربیت تکوینی میتوان گفت، تربیت معنایی اعتباری است که در ظرف اجتماع در مورد فرآیندی که میان دو یا چند نفر در جریان است بکار میرود که متضمن تحقق کمالاتی برای متربیان، دوسویه بودن، تدریجی بودن، غایتمندی و محوریت مودت و رحمت است.
کلیدواژهها
ارسال نظر در مورد این مقاله