نوع مقاله : پژوهشی
نویسنده
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
چکیده
هدف اصلی این مقاله، بررسی و نقد چالشهای نظری در باب امکان تربیتدینی (بیمعنایی دانش تربیتدینی، تلقینی بودن تربیتدینی و عدم امکان فهم مستقل گزارههای دینی) میباشد. نتایج به دست آمده نشان داد که «دانش تربیتدینی» معنادار است؛ زیرا دانش تربیتدینی نمیتواند کاملاً مستقل و بریده از فرهنگ و دین حاکم بر جامعه باشد. تربیتدینی درصورت لزوم تلقینی نیست و تلقینی بودن یا نبودن آن وابسته به روش مورداستفاده در تربیتدینی است. امکان فهم مستقل گزارههای دینی نیز وجود دارد؛ زیرا دین صورت دانشی مستقل و متمایزی نیست و چنانچه فرض کنیم که دین، صورت دانشی مستقل و متمایزی است، بازهم امکان فهم مستقل گزارههای دینی وجود دارد. با این توضیح که فهم یک صورت دانشی مستقل، مستلزم فهم (نه پذیرش و باور) برخی گزارههای پایهای آن است.
کلیدواژهها
ارسال نظر در مورد این مقاله